Een onderzoek naar de wereld achter de psychische hulpverlener. Wat is de invloed van de problemen die zij ervaren in hun werk?
Stel je voor: een tiener in een diepe depressie en angst om verder te leven. Niemand die het ziet. Iedereen vindt deze persoon normaal vrolijk, spontaan en altijd in voor een praatje. Van binnen schuilt een duister geheim dat deze ziel steeds dichter naar het randje van suïcide beweegt. Niemand zou het zien aankomen. Gelukkig belandde deze verwarde puber op tijd bij een psychisch hulpverlener. Zij begon de lastige, maar dankbare taak om deze jongvolwassene te sturen naar een betere mentale toestand. Dankzij deze hulpverlener werd het leven weer wat lichter en draagbaarder.
Wat een heldhaftig werk. En toch zo op de achtergrond. Niemand vraagt aan deze hulpverlener of zij misschien is aangedaan door het heftige verhaal van deze tiener. Misschien neemt ze het verhaal wel mee naar huis en ligt ze er wakker van. Misschien grijpen wel meer cliënten haar aan. Maar ja, de verwachting is dat ze hen helpt hun problemen op te lossen en vooral de focus op hen legt. …
Door Quinten Kaisam (meer portretfoto’s worden donderdag toegevoegd)
Cornelius Bart Jan Slabbekoorn, oftewel Bart, is 20 jarig en tweedejaars journalistiekstudent op de CHE. Hij is geboren in Ede, maar woont al heel zijn leven in Veenendaal. Hij woont thuis met zijn ouders, twee broertjes en zusje, maar hij heeft zeker plannen voor de toekomst. Ik interview hem naar aanleiding van een interview-opdracht voor onze studie journalistiek: maak een zo’n compleet mogelijk portret van een studiegenoot.
Het interview vindt plaats in de Vrije Evangelische Kerk in Bennekom, in een enorme zaal. Alle journalistiekstudenten zijn aanwezig. Het is even geleden dat wij elkaar zo zagen: corona maakt het studentenleven niet gemakkelijk. Ik sluit mij aan bij de tafel waar Bart al zit. Zo is het al iets huiselijker. …
Door Menno Sluimers
Aan één van de muren hangen foto’s en posters van rally-auto’s. De rallysport is al lange tijd verweven met het leven van Mitchel van der Hoef (20). Met een glimlach op zijn gezicht zegt hij: “Toen ik vier of vijf jaar was nam mijn vader mij mee naar een rally. De eerste keer vond ik het schijnbaar niks maar vanaf de tweede keer ben ik het steeds leuker gaan vinden.” De glimlach wordt nog breder wanneer hij verteld wat er hij er zo leuk aan vindt: “Je kan zo dicht bij de actie komen. De adrenaline, de snelheid en ze rijden op allemaal verschillende ondergronden. Dat vind ik zo ontzettend gaaf. Ze rijden niet alleen op een circuitje maar ook over onverharde wegen, over asfalt en klinkers. …
About
